Izolacyjność cieplna profilu
Kluczową rolę wpływającą na energooszczędność danego okna odgrywa izolacyjność cieplna samego profilu oznaczana jako: Uf (od angielskiego słowa frame). Wartość tego współczynnika w przeciętnych oknach wynosi 1,4 – 1,3 W/m2K, natomiast w oknach energooszczędnych i pasywnych wynosi on 0,8 czy 0,9 W/m2K. W zwykłych profilach, wadę w postaci słabej izolacyjności próbuje się nadrobić wstawiając bardzo ciepłe zestawy szybowe. Jest to jednak rozwiązanie pośrednio skuteczne – właściwości cieplne całego okna rzeczywiście poprawiają się, jednak należy zwrócić uwagę na fakt, że mostkiem cieplnym jest wówczas profil – rama okienna, która zajmuje ok 1/4 powierzchni całego okna. Problemu tego nie ma w oknach, gdzie profil i szyba mają bardziej zrównoważony bilans cieplny, dzięki któremu profil może być stosowany do budownictwa pasywnego czy energooszczędnego.
Termoizolacyjność a rodzaje okien
Z punktu widzenia konstrukcji okna PVC najważniejszy jest profil okienny tj. jego klasa i izolacyjność cieplna. Klasa A jest najlepszą z możliwych i odnosi się ona w głównej mierze do grubości ścian widocznych i niewidocznych profilu. W pierwszym przypadku minimalna grubość ściany musi wynosić 2,8 mm, a w drugim 2,5 mm. Są jednak również inne warunki, które profil musi spełnić, aby był zaliczony do tej klasy, a są to m.in. odchylenia prostoliniowości, masa jednego metra profilu, temperatura mięknienia wg. Vicat’a, moduł sprężystości przy zginaniu, wytrzymałość zgrzewanych naroży, odporność na działanie temperatury +150 stopni Celsjusza itd.
W przypadku okien drewnianych oraz z nakładką aluminiową kluczowym aspektem jest również izolacyjność cieplna samego profilu, która zależna jest od materiału z którego jest wykonany oraz grubości jaką ma. Niewątpliwą przewagę w tym względzie mają konstrukcje docieplane piankami termoizolacyjnymi. To one mają lepsze współczynniki Uf. Profile o grubości poniżej 80 mm nie są w stanie uzyskać parametrów pasywnych i wydaje się to być swoiste minimum, na które warto zwrócić uwagę.
Liczba szyb i komór
Zasadniczo im większa liczba szyb i komór pomiędzy nimi, tym większy poziom termoizolacyjności okna. Jeszcze do niedawna standardem były okna z dwoma szybami, jednak coraz częściej nabywcy skłaniają się ku zestawom trzyszybowym, które są zdecydowanie cieplejsze i pozwalają oszczędzać na ogrzewaniu w czasie sezonu grzewczego. Izolacyjność cieplna oszklenia potrójnego może wynosić od 0,3 W/m2k do 1,0 W/m2k – jest to tzw. współczynnik Ug – czyli U szyby. Na rynku można również spotkać okna czteroszybowe, ale nie jest to popularne i szczególnie dobre rozwiązanie, ponieważ ciężar szyby jest znacznie większy od oszklenia potrójnego, a także współczynnik Lt – czyli transmisji światła, jest na niskim poziomie, co oznacza, że szyba jest ciemna i zniekształca obraz. W zestawach szybowych o podwyższonym poziomie termoizolacyjności stosuje się często tzw. powłoki niskoemisyjne. Są to warstwy nakładane na szkło w czasie produkcji i stanowią dodatkową barierę zabezpieczającą przed ucieczką ciepła.
Nadal w Polsce można spotkać okna trzykomorowe, jednak ze względu na przestarzałą technologię nie powinno się już ich stosować. U dobrych firm wystarczającym standardem wydaje się być pięć komór, chociaż zdarzają się okna z siedmioma komorami lub okna wielokomorowe.
Wypełnienie komór międzyszybowych
Istotną rolę w poziomie termoizolacyjności okien odgrywa również gaz, którym wypełnione są przestrzenie między szybami czyli tzw. komory. Trzema najpopularniejszymi gazami są powietrze, argon i krypton. Najlepiej izolującym, ale i niestety najdroższym rozwiązaniem jest krypton. Najpopularniejszym gazem jest argon, który jest relatywnie “ciepły”, ale równocześnie przystępny cenowo.
Ramka dystansowa
Kolejnym istotnym elementem pozytywnie wpływającym na termoizolacyjność całego okna jest dobór właściwej ramki dystansowej (ramka rozdzielająca tafle szyb). Podstawowym materiałem stosowanym od lat do produkcji ramek jest aluminium. Ma jednak ono poważną wadę tj. wysoki współczynnik przewodzenia ciepła λ. Najcieplejsze ramki dystansowe zbudowane są z tworzywa sztucznego, natomiast godne polecenia są również ramki ze stali szlachetnej, których właściwości są nieznacznie słabsze. Stosowanie w procesie wytwarzania szyb ramek międzyszybowych z materiałów innych niż aluminium pozwala trwale zmniejszyć straty ciepła powodowanego przez mostek cieplny Ψ na styku szyby z kształtownikiem okna.
Certyfikat potwierdzający Uw
Ważne aby sprawdzić parametr Uw dla całego okna (litera „w” pochodzi od słowa window, czyli okno) , gdyż zdarza się, że niektórzy sprzedawcy podają jedynie Ug („g” od ang. glass), czyli parametr przenikalności cieplnej samej szyby. Zestawy szybowe wyróżniają się niższą przenikalnością cieplną niż całe okno, a to może wprowadzić potencjalnego nabywcę w błąd. Kiedy parametr Uw jest niski (poniżej 1 W/m2K) mamy do czynienia z oknami energooszczędnymi. Ich najbardziej zaawansowaną formą, znajdująca zastosowanie w opracowanym w Niemczech standardzie budownictwa pasywnego są okna pasywne. Aby okno można było nazwać pasywnym, jego Uw musi być niższe niż 0,8 W/m2K, Żeby można było uznać za wiarygodny określony współczynnik przenikania ciepła danego okna, musi ono posiadać certyfikat notyfikowanego instytutu badawczego. Na koniec warto również sprawdzić czy przesłany certyfikat dotyczy dokładnie tego samego okna, które nam wyceniono, bo zdarzają się sytuacje, gdzie przesłany jest certyfikat na okno, które nie jest przedmiotem wyceny.
